Doğanın bizim ruhumuza pek de yansımayan bir ahenki var mesela…

İçine doğduğu tabiatı değiştirmek isteyen tek canlı biziz herhalde…

Sanırım tüm huzursuzluğumuzun, mutsuzluğumuzun ve muhteşem başarımızın sebebi de bu, sahip olduğumuz koşulları asla kabul edemeyişimiz…

İçimizdeki direnç…

Olanı bir türlü sevemememiz…

Ne olursa olsun olan her şeye ‘eksik’ diye bakmamız.

***

İnsan doğaya bakınca çok şey görüyor aslında hayatla ve kendisiyle ilgili...

Biz asla ağaçlar gibi olamıyoruz mesela, hayatımızı ne olursa olsun aynı sakin güzellikte yaşamaya devam edemiyoruz…

Bir ağacın kendini bildiği gibi biz kendimizi bilip güvenmiyoruz…

Her fırtınada önce hayata sonra kendimize olan güvenimizi kaybediyoruz…