Kar şehrimizde her yeri beyaz bir örtü ile sardı. Kimine göre eğlenceliydi. Kimine göre ise tam bir çile oldu.

Tabiî ki her mevsim kendine göre güzeldir.  Sıcacık evinde olup camdan kar yağışını izleyenler mutluydu. Ama işe gitmeye çalışan birçok vatandaş karın bu sevimli yönlerini göremedi. Yollarda araçlarıyla mahsur kalanlar, birbirlerine yardım eden vatandaşlar, işe yetişmeye çalışanlar, otobüs duraklarında saatlerce araçlarının gelmesini bekleyen insanlar bu mutluluğu yaşayamadılar… Ben kış mevsimini sevmiyorum. Evlerini ısıtmaya çalışan babalar geliyor aklıma… Kışın çilesini yaşayanlar geliyor aklıma…

Kış mevsiminde hayat ta ki farklılıklar da ortaya çıkıyor. Beyaz kar taneleri hepimizin üstüne farklı farklı düşüyor. Kimilerini mutlu ediyor, kimilerini ise mutsuz… Bir kesim karın yağışına âşık olduğunu söylerken, diğer kesim ise bu kışı nasıl geçirebiliriz diye düşünüyor. Kış mevsimi her kesime göre farklıdır. Bir kesim kar yağmaya başlayınca dahi sevinmeyi aklına getiremez yabancı olduğu bir duygudur çünkü… Diğer kesim ise sıcacık evinde kar yağışını izleyip, sosyal medyadan kar tanelerinin yer düşmesini fotoğraflar. Hafta sonu için tatil planı yapar. Her mevsim ona güzeldir. Bembeyaz örtünün başkalarına nasıl bir çile olduğunu görmez. Arabası hiç kara saplanmaz. Onun penceresi çok daha farklıdır.

Diğer bir kesim ise kış mevsimi ona göre tamamen bir çiledir. Kış mevsimi geldiğinde içimi birçok şey acıtıyor. Bir babayı düşünüyorum. Üzerinde ki yük kış mevsiminde daha da ağırlaşır. Zamlı faturaları, kirası… Düşen her kar tanesi onun vücuduna damlayan bir ateş tanesi gibi yakar ama üşüterek, elleri ayakları donar bir sıcak çorbaya muhtaç hayatını yaşamaya devam eder. Kar taneleri onun için zorluk demektir. Biran önce baharın gelmesini bekler. Bahar kimiler için umuttur.

Böyle günlerde camdan kar yağışını izlemeyi bırakıp, çevremizde sıkıntı çeken insanlara yardım eli uzatmalıyız. Sosyal medyalarda fotoğraflara ara verip, belki bir çocuğun elini ısıtabiliriz.

*******

Diğer unutmamız gerekenler ise emekçilerimizdir. Sizler rahat edin diye rahatsızlanmak durumunda kalanları lütfen unutmayalım. Toplumun ve insanların ihtiyaçları için durmadan çalışan esnafından, belediye personeline, sağlıkçısından, güvenlik güçlerine insana hizmet gayesi ile adım atan herkese bir vefa borcumuz bulunmaktadır. Herkes işini yapsın demeyip, onlara da bu konuda yardım etmemiz gerekiyor. Ben yolda yürürken düşmeyeyim diye benim yolumu açmaya çalışan, elinde küreği ile karla savaşan teyzeme de yardım eli uzatmalıyız. Lütfen her konuda iki düşünüp bir söyleyelim.

Kar taneleri hepimizin üzerine farklı düşse de, sıcacık kavuşmalarımızın olması dileğiyle…