Sayın okurlar; Tartışmalarda, öfkelendiğimiz an, gerçek için değil, kendi hesabımıza çalışmaya başlarız.

Genelde sabırlı insanın öfkesinden, yumuşak atın çiftesinden çekinilir. Ne olursa olsun, canavarla, kızgın adamın arasına girilmez. Öfke gelince, akıl uçar gider. Her öfkenin başlangıcı çılgınlık, sonu pişmanlık olmuştur. Kızgınlık, geçici bir deliliktir. Dolayısı ile her insanın duygularına sahip olması gerekir. Böyle olmazsa, onlar size sahip olurlar. Zorluklara karşı çıkmak veya kızmak, onu yenemeyeceğimizi de anlamak demektir. İnsanın kızması, başkalarının hatalarının intikamını, kendisinden almak demektir. Netice itibari ile insan ileride düşeceği bir pişmanlığa düşmemek için, akılcı düşünmelidir. Her bal yenilmez. Örneğin; (ikram eden kimdir?) Açıklığa kavuşmayan bir konuya, bundan böyle balıklama atlanmaz.