Başarıyı takdir eden yaş, sosyal statü ve meslek gibi faktörlere göre değişiklik gösterebilir. 18 yaşında bir çocuk işe başlayıp para kazanırsa ona göre başarılıdır. Ancak 40 yaşında işi başından aşkın bir anne eve erken gittiğinde kendisini başarılı olarak görecektir. 35 yaşında bir erkek ailesinin geçimini sağlayabiliyorsa kendini başarılı olarak görecektir. Ancak ben farklı düşünüyorum. Bunu da birkaç başlık altında paylaşacağım.
Benim için başarı, başarısızlığa dayanabilme sabrıdır. Bu garip olabilir ancak bu başarıya giden yoldur. Bu insanları alçak gönüllü yapar. Profesyonel terimlerle konuşmak gerekirse başarı bir tanım olamaz. Bir terim de olamaz. Bu yüzden kendi başarılarıma pek güvenmem.
Bildiğim şeyler başarılarım değil aksine başarısızlıklarımdır. Çünkü bu kavramın içi boşaltılmış ve yeri kısa vadeli terimlerle değiştirilmiştir. Başarısızlıklarımı unutmamam beni alçakgönüllü olmaya iten şeylerin başında geliyor.
